Главная » Родителям (законным представителям) воспитанников » Вывучаем родную мову разам

Вывучаем родную мову разам

Народныя гульні

развернуть
Адна з асаблівасцей нашай зімы – гэта кароткія дні і доўгія вечары. 22 снежня – самы кароткі светавы дзень. Яшчэ здаўна людзі прыдумалі, як зрабіць так, каб доўгія вечары не праспаць, як робяць многія звяры, а прывесці карысна. Есць такі звычай: зімовымі вечарамі юнакі, дзяўчаты і людзі старэйшага ўзросту, кожны са сваім заняткам збіраюцца ў адной хаце на вячоркі. Усе працуюць, а сярод працуючых абавязкова знойдуцца тыя, што сваімі пацехамі, жартамі і песнямі не дадуць астатнім заснуць.
Малыя ж і старыя астаюцца дома. Але яны таксама марна не бавяць час. Ад бабулі і дзядулі можна шмат чаму навучыцца: вязаць, вышываць, майстраваць цацкі і многае іншае. І ўсе ж такі самы любімы занятак слухаць не дыхаючы, як бабуля не спяшаючыся, як бы спяваючы і закалыхваючы расказвае цікавыя гісторыі, здарэнні, казкі. Пакой не ярка асветлены, з-за цемнай шторы выглядвае месяц, здаецца, што усе навокал жыве другім, больш таямнічым жыццем, чым удзень. Калі летам дзеці праводзяць большую частку дня на свежым паветры, а дахаты ідуць толькі класціся спаць, то зімой часцей праводзяць вечары дома. Гульні дзяцей зімой одрозніваюцца ад летніх. Яны менш руховыя, носяць іншы характар. Таму і дома і ў пакоях дашкольных устаноў мы павінны стварыць утульнасць, падабраць кніжкі, цацкі, пласцінкі, дыяфільмы, абсталяванне для ручной працы ў адпаведнасці з жаданнем і настроем дзяцей. Дарослыя могуць прапанаваць дзецям самыя разнастайныя заняткі. Спадзяемся, што нашы парады будуць выкарыстаны вамі пры арганізацыі гульняў з дзецьмі.
Гульні са старымі часопісамі.
узяць некалькі старых часопісаў і пагуляць у магазін. Разам з дзецьмі панавырэзваць карцінкі з “ежай” і раскласці іх па групах: малочныя прадукты, мясныя, агародніна, садавіна, вырабы з мукі; успомніць назвы прадуктаў, як можна іх ужываць у ежу;
адабраць карцінкі з “мэбляй” і раставіць яе па пакоях, насяліць гэтыя пакоі жыхарамі (для гэтага можна выкарыстаць каробку з-пад абутку). Для такой гульні дзіця само выбярэ сабе месца: за сталом, на дыване, на падаконніку…
Гульні з пакункамі.
Прапануйце дзецям прынесці пакункі розных памераў і расфарбоўкі – гэта самая сапраўдная краіна цудаў, дзе можна гуляць ў мноства гульняў, навучыцца столькім словам, а можна і атрымаць прыз. Многія зімовыя вечары, безумоўна будуць вамі прысвечаны для падрыхтоўкі да Каляд, да сустрэчы Новага года. Звернемся ла некаторых момантаў прыемгых перадсвяточных турбот.
Віншавальныя паштоўкі. 
Рыхтуюцца загадзя, бо часцей за ўсе перасылаюцца па пошце. Яны напомняць вам пра самыя яскравыя моманты мінулага свята. Прапануйце дзецям прынесцт старыя віншавальныя паштоўкі. Разам разгледзьце іх, успомніце тых, хто іх даслаў, не забудзьцеся пра іх і ў гэтым годзе. Навагоднія паштоўкі цікава разглядаць, можна параўнаць некалькі паштовак, з паштоўкамі можна гуляць ў казку, у “Новы год”.
Віншавальныя паштоўкі не цяжка зрабіць разам з дзецьмі. Узоры наклеіць з каляровай паперы, з прыроднага матэрыялу, тканіны, пластыліну, са старых паштовак, дамаляваць ці поўнасцю намаляваць, прычым гэтыя самыя розныя сродкі можна спалучаць пры стварэнні адной паштоўкі, не забываючыся аб эстэтыцы работ.
Паштоўку трэба абавязкова надпісаць, старэшыя могуць дапамагаць дзецям. Віншаванне па тэлефоне.
Зараз паштовую сувязь нам часцей замяняе тэлефон. Калі ў вас няма спецыяльнай цацкі, то тэлефон можна зрабіць самім з падручнага матэрыялу. Дзецям падабаецца размаўляць па тэлефону, яны бачаць, як гэта робяць дарослыя. Дзеці ўжо разумеюць, што ў адрозненне ад падпісвання паштовак, пры размове па тэлефону яны могуць больш вольна карыстацца мовай. У часа святаў кожнаму будзе прыемна пачуць голас родных і сяброў, выслухаць іх пажаданні і абавязкова высказацца самому. Нашы дзеткі павінны ўмець прыгожа звярнуцца, не забыцца пра ветлівыя і пяшчотныя словы. Традыцыйнымі з’яўляюцца пажаданні здароў’я, дабра, міру. Безумоўна, размовы з дарослым будуць адрознівацца ад размовы з сябрам, а размова з сябрам ад размовы з Дзедам Марозам.
Таму да такіх заняткаў можна звяртацца напярэдадні Каляд, з іх прыходам, пасля іх, на іншыя агульныя і асабістыя святы. У наступны раз вы, напэўна, раскажаце дзецям, у якіх выпадках нам яшчэ вельмі спатрэбіцца тэлефон: -даведацца пра здароў’е,
-выклікаць хуткую дапамогу,
-дамовіцца аб сустрэчы,
-навесці даведкі і г. д.
Вучымся жадаць дабра.
Уменне падтрымаць словам, узняць настрой, падабраць прыемныя словы не даецца легка. Зімовыя святы – смы час навучыцца выказваць пажаданні. Пажаданні можна выказваць адзін аднаму:
-седзячы за сталом кружком;
-перадаючы які-небудзь прадмет;
-перакатваючы мяч;
-ствараючы павуцінне. Клубочак нітак разматваецца дзецьмі, утварыўшымі кола. Зматванне нітак у клубок таксама карыснае і цікавае практыкаванне. Маленькі ўзор: пажаданні на развітанне: да пабачэння, заставайцеся здаровы, будзьце здаровы, бывайце здаровы, жывіце багата, усяго добрага (найлепшага), хай вам шчасціць, хай вас Бог беражэ,добрай дарогі, да хуткай сустрэчы, дабранач, добрай ночы і г. д.
Вучымся радаваць падарункамі.
Больш за ўсе падарункаў атрымліваюць дзеці, гэта прыносіць ім шмат радасці. А каб не сумаваць нам, не застацца без увагі, калі мы будзем у больш сталым узросце, а нашыя дзеці вырастуць, давайце пакажам ім, што дарослыя таксама будуць вельмі рады дзіцячаму падарунку, а больш за ўсе той увазе і любові, якую выказалі нам маленькія сваім простым падарункам. Каб загадзя падрыхтаваць падарункі, дзеці павінны ведаць сваіх блізкіх і знаемых. Рыхтуемся да свята.
Святочна аформленая з удзелам дзяцей і бацькоў памяшканне стварае і падтрымлівае добры настрой.
Што мы можам зрабіць разам:
-маскарадныя касцюмы,
-цацкі-самаробкі, -зімовыя букеты, кампазіцыі, гірлянды,
-маскарадныя касцюмы для лялек,
-упрыгожыць пакой.
Узор кулінарных заняткаў з дзецьмі.
Вучымся гатаваць куццю. У апошні дзень перад Калядамі з поўдня пачынаючы гаспадыня затапляла печ, каб варыць куццю – кашу з яічных ці пшанічных круп. Калі куцця ўпрэла, то гаспадыня яе ставіла з гаршчком на покуці, дзе перад тым гаспадар клаў ахапку сена. Апошні вечар перад Калядамі быў посны. Бедныя варылі найчасцей толькі куццю і кісель, а да кісяля рабілі мядовую сыту; багацейшыя рабілі шмат розных страў, з якіх першае месца займалі блінцы . блінцы – сімвал сонца, з гэтага дня яно паварочвае да цяпла. Яшчэ рабілі поліўку з грыбоў, рыбу, садавіну. Хутчэй за ўсе гэты звычай зацікавіць дзяцей і яны, магчыма, самі захочуць паспрабаваць прыгатаваць куццю. І такая справа будзе ім па сілам. Спачатку трэба перабраць крупы: дзеці з вымытымі рукамі сядаюць вакол стала, на чысты стол высыпаюцца крупы. Потым крупы перамываюць адносяць на кухню і ставяць у духоўку. Затым дзеці назіраюць, як варыцца каша. Калі каша будзе гатова, то перад тым, як яе з’есці, не забудзьцеся пра звычаі:
-у хаце павінна быць чыста прыбрана;
-на стол кладзецца ахапка соломы ці сена, паверх засцілаецца чысты абрус; -паглядзіце, якая зварылася каша, па гэтаму згадваюць пра будучы ўраджай; калі рассыпчатая – год урадлівы;
-пачынаў есці гаспадар, ці старэйшы чалавек. Зачарпнуўшы першую лыжку, паклікаць мароз, а яшчэ спрадвеку заведзена клікаць на вячэру дзядоў – памершых продкаў;
-потым усе па чарзе выказваюць свае пажаданні;
-пасля вячэры старэйшыя садзіліся да гутаркі, а моладзь варажыла.
Калі вы не змаглі зварыць з дзецьмі посную куццю, то не бяда. 13 студзеня – шчадрэц, шчодрая, багатая куцця, даўні звычай адзначаць вечар напярэдадні Новага года (па старому стылю).
Аскажыце дзецям, як ператварыць посную куццю ў багатую:
-заправіць маслам і медам, тоўчаным макам,
-засмажыць салам з лукам і кавалачкамі мяса.
Сузіранне. Рана сышоўшы на зямлю зімовы вечар – лепшы час для назірання разам з дзецьмі за зорным небам. Паназірайце за зоркамі, раскажыце аб некаторых сузор’ях, пра Млечны шлях. Па зорках можна вызначыць надвор’е, пргназіраваць ураджай.
Назіраць можна за цікавымі прадметамі: індыйскай вазай, самаварам, драўлянымі вырабамі, дываном. Можна паразважаць аб рэчы:
-назаві рэч,
-нашто яна патрэбна,
-якія яна мае прыкметы: форма, памер, колер, пах, смак,
-з чаго зроблена,
-“яна падобна на…” ці “адрозніваецца ад…”,
-што будзе, калі…
-радасна паназіраць за хатнімі раслінамі,
-цікава паназіраць за ценем (ценямі).
Прыемны ўспамін.
Зімой прыемна ўспомніць пра лета. Дзецям падабаецца успамінаць пра свае падарожжы, прыгоды, абмяркоўваць, будаваць планы. Прапануйце дзецям прынесці свае самыя розныя фотаздымкі. Яны дапамогуць узнавіць у памяці падзеі і з’яўленні. Такія ўспаміны займуць некалькі вечароў. Потым можна падрыхтаваць выставу з фотаздымкамі і малюнкамі дзяцей.
Маляванне. Лепш у вольны час дазволіць дзецям маляваць па заданню, па асацыяцыях, па ўспамінах. Тэмы для малявання падкажуць казкі, вершы, песні. Слуханне. Вечарамі дзеці любяць паслухаць расказы дарослых. Часцей за ўсе дарослыя пераказваюць пачутыя некалі імі казкі сваімі словамі ці на свой лад – гэта падабаецца дзецям. Можна пачытаць казкі, можна “скласці” іх самім, можна прыдумаць свае заканчэнне.
Спакойная вячэрняя атмасфера, творчы настрой, час паэзіі і музыкі настроіць дзяцей на ўспрыманне прыгажосці твораў.
Хатнія клопаты.
Перад адыходам да сну нетаропка прыбраць у пакоі, пакласці спаць цацкі, закалыхаць іх. Развучыце з дзецьмі некалькі калыханачак, якія яны будуць спяваць сваім лялькам, сабе, сваім блізкім.
свернуть

Формирование национального самосознания у детей дошкольного возраста

развернуть

Современное общество характеризуется ростом национального самосознания, стремлением понять и познать историю, культуру своего народа.

Национальное самосознание личности - это субъективное отражение объективного факта принадлежности человека к тому или другому национальному сообществу и осознание отличий от других народов. Оно формируется в личности под непосредственным воздействием национальных элементов социальной среды, языка народа, его культуры, быта, истории. Вместе с тем национальное самосознание включает и представления о территории, культуре, языке, о историческом прошлом, обычаях, традициях и т. д. Уже с детства человек должен гордиться своей национальной принадлежностью, любить свою Родину, знать родной язык, увлекаться культурой, историей своего, народа. Период дошкольного детства по своим психологическим особенностям наиболее благоприятен для формирования основ национального самосознания, потому что для детей дошкольного возраста характерны безграничная доверчивость к взрослым, стремление повторять их действия, эмоциональная доброжелательность, интерес к окружающему миру, искренность чувств. Впечатления, пережитые в детстве, можно сравнить с буквами, высеченными на камне. Они остаются на всю жизнь, оказывая глубокое воздействие на развитие человека. Основными чертами национального самосознания белорусов являются соборность и коллективизм, открытость и способность поглощать и растворять в себе духовные ценности других народов; отсутствие ярко выраженной этнической идентификации, понимания того, что мы - самобытная нация. Чтобы в наше время преобладал такой тип национального самосознания, духовно-исторический фон которого глубоко затрагивал бы сущностные основы национальной жизни, с детского сада нужно прививать детям любовь к родному языку, к историческому и культурному наследия народа, к Отчизне.

Воспитание национального самосознания должно начинаться с первых годов жизни человека. Обучая родному языку, знакомя с обычаями, традициями и ценностными ориентациями педагог создает условия для формирования национального самосознания. Содержание работы воспитателя дошкольного образования по формированию основ национального самосознания у дошкольников отражено в учебной программе дошкольного образования в таких образовательных областях, как «Физическая культура», «Ребенок и общество» («Познание социума», «Рукотворный мир»), «Музыкальное искусство» «Изобразительное искусство», «Художественная литература», «Развiцце маулення і культура мауленчых зносін».

Все содержание условно можно условно разделить на 3 блока:

Беларусь-моя Родина:                                                                             

*дом, семья:                                                                                                       

*детский сад;                                                                                                    

*деревня, город;                                                                                               

*страна;                                                                                                            

*животный и растительный мир Беларуси.

Прошлое и настоящее Беларуси:                                                                     

* крестьянский быт в прошлом;                                                                         

* жизнь и быт белоруса сегодня;                                                                   

* труд крестьянина в давние времена;                                                          

* современное белорусское производство.    

Народная культура:                                                                                         

* белорусский фольклор;                                                                          

* национальная обрядовая культура;                                                            

* народные ремесла и промыслы;                                                        

* традиционные виды изобразительного и декоративно-прикладного искусства.

Народная культура и внутренний мир ребенка психологически близки. Их объединяет открытость, доверчивость, естественность, простота. Особенностью детского сознания и детского творчества, как и народного искусства, является синкретизм. Именно поэтому культура периода детства человечества понятна детям, естественно воспринимается их душой и сердцем. Ознакомление с национальной культурой осуществляется через все виды деятельности дошкольника: общение, игровую, учебную, изобразительную, музыкальную, речевую, двигательную, познавательную практическую и др.

Основными формами ознакомления дошкольников с национальной культурой являются игры-занятия, комплексные занятия, экскурсии, целевые прогулки, досуги, праздники, музыкальные занятия, народные подвижные игры, кукольный театр (батлейка и театрализация белорусских сказок); драматизация; чтение художественной литературы; рассматривание картин, фотографий, использование фонотеки. В разделе «Народная культура» можно условно выделить следующие темы «Белорусская хата», «Народный костюм», «Народные праздники», «Семейные традиции», «Белорусская кухня», «Прикладное творчество», «Устное и музыкальное творчество», «Белорусские народные игрушки», «Народные музыкальные инструменты», «Волшебная соломка», «Белорусская народная одежда» и др.

Наиболее эффективными методическими приемами, которые используются на занятиях, являются: интересное начало; самостоятельная оценка детьми событий, явлений; игровые приемы; вопросы воспитателя к детям и детей к воспитателю; создание проблемных ситуаций; опора на личный опыт детой; загадывание загадок; использование пословиц  и поговорок; беседы; рассматривание оригинальных предметов быта, одежды, картин, иллюстраций, просмотр видеозаписей; макетирование народного жилища.      

Средства воспитания: белорусский фольклор, белорусский орнамент, национальная одежда, родной язык, традиции, обряды, детская художественная литература, картины, альбомы, слайды и др. Используются дидактические игры и упражнения, викторины, сюжетно-ролевые игры. Большими возможностями располагает изобразительная деятельность. Для реализации содержания необходимо выполнять следующие условия:

1.Окружающие предметы, впервые пробуждающие душу ребёнка, воспитывающие в нём чувство красоты, любознательность, должны быть национальными. Для этого создаются в группе белорусские уголки. Именно здесь дети видят национальные костюмы, национальную посуду, украшения, игрушки.

2.Необходимо широко использовать в режимные моменты все виды фольклора (сказки, песенки, пословицы, поговорки, народные приметы, хороводы и т.д.). В устном народном творчестве как нигде сохранились особенные черты национального характера, присущие ему нравственные ценности, представления о доброте, правде, храбрости, трудолюбии, верности.

3.Большое место в приобщении детей к народной культуре должны занимать народные праздники и традиции. В них фокусируются накопленные веками тончайшие наблюдения за характерными особенностями времён года, погодными изменениями, поведением птиц, насекомых, растений. Причём эти наблюдения непосредственно связаны с трудом и различными сторонами общественной жизни человека во всей их целостности и многообразии.

4.Очень важно знакомить детей с народной декоративной росписью. Она, пленяя душу гармонией и ритмом, способна увлечь ребят национальным изобразительным искусством.

5.Проводить физкультурные занятия и досуги с использованием фольклорных элементов и народных подвижных игр. Можно использовать следующие типы физкультурных занятий с использованием разных видов народного творчества:

-двигательно-творческие, основанные на использовании потешек, загадок и сказок;

-сюжетные физкультурные занятия с «вкраплением» элементов фольклора. Эти занятия проводятся в форме «двигательного» рассказа или сказки;

 -музыкально-ритмические занятия, основанные на белорусских народных плясках и танцах, играх и хороводах, с использованием белорусских песен и народных инструментальных мелодий.

-игровые физкультурные занятия на основе белорусских народных подвижных игр. 

Основная задача педагогов состоит в том, чтобы:

1.Научить детей играть в белорусские народные игры.

2.Ребенку использовать в активной речи белорусский фольклор.

3.Сформировать умение детей соотносить увиденное в природе с народными приметами.

4.Подвести детей к осмысленному и активному участию детей в календарно-обрядовых праздников.

5.Познакомить детей с белорусскими сказочными героями, научить узнавать их в произведениях изобразительного искусства.

6.Сформировать представления дошкольников об истории белорусского костюма, его элементах, сформировать умение объяснить значение украшений костюмов.

7.Сформировать умение различать изделия различных народных промыслов.

8.Создать детско-взрослое сообщество, приобщая родителей к решению данной проблему в условиях ДУ и семьи.

9.Зажечь в ребенке искру любви и интереса к культуре народа, воспитать патриотов.

Литература:

  1. Арлова Г.П. Праграма па этнавыхаванню дзяцей дашкольнага ўзросту / Арлова Г.П. – Віцебск, 2004.
  2. Котович О.В. Золотые правила народной культуры / Котович О.В., Крук И.И. – Минск, 2010.
  3. Новицкая М.Ю. Наследие. Патриотическое воспитание в детском саду / Новицкая М.Ю. – М., 2003.
  4. Козлова С.А. Мой мир: Приобщение ребенка к социальному миру / Козлова С.А. – М., 2012.
свернуть

Музычныя казкі

развернуть
свернуть

Беларускія небыліцы

развернуть

свернуть

Па-беларуску гэта гучыць так...

развернуть

свернуть

Беларускія казкі

развернуть

 Чалавеку трэба шмат чаго ведаць. Трэба ведаць сваю мову і іншыя мовы. Трэба ведаць казкі свае і казкі іншых народаў. Трэба ведаць танцы свае і танцы іншых народаў.

Але безумоўна, найлепш і найперш трэба ведаць усё роднае. Нам з вамі трэба ведаць найлепш усё беларускае.

І ў першую чаргу кожны человек павінен ведаць сваю мову, умець спяваць свае народныя песні, танцаваць свае народныя танцы. Кожны чалавек павінен ведаць прыказкі свайго народа. Прапануем вашай увазе беларускiя казкi.

https://www.youtube.com/watch?v=mQjkqgQua5g&list=PL4dabJIwgOA2vZN6lDNzduGWqn7otGKie&index=1  Піліпка

https://www.youtube.com/watch?v=yvQdohbYFnw  Чаго на свеце не здараецца

https://www.youtube.com/watch?v=LIuFchTNsfQ  Ліса, мядзьведзь і мужык

свернуть

Мультфільмы для дзетак на роднай мове

развернуть

Ад бацькоў прыходзіць да нас пытанне: ці існуюць мультыплікацыйныя фільмы для дзетак на беларускай мове?

Адказваем: існуюць, карыстайцеся на здароўе !

Як Нестерка на кірмаш збіраўся.

Як служыў жа я ў пана

Як Нестерка скарб знайшоў

Як Несцерка харчы прадаваў

Дзед-Барадзед. Калыханка.

Прыемнага ўсім прагляду!

свернуть

21 лютага - Міжнародны дзень роднай мовы

развернуть

На працягу 9 гадоў кожны народ адзначае21 лютага Дзень роднай мовы. Першапачаткова з такой ініцыятывай выступіў Бангладэш. Менавіта ў гэтай краіне 21 лютага 1957 года загінулі пяць студэнтаў, якія адстойвалі права навучацца на роднай мове.

     Зараз у нашым рознакаляровым і рознагалосым свеце налічваецца больш за шэсць тысяч моваў. Палова з іх пад пагрозай знікнення. Дзеля захавання моў, якія апынуліся на парозе знікнення, міжнародны фонд UNESCO абвясціў дзень роднай мовы — каб хоць у такі дзень на іх загаварылі, пра іх успомнілі.

     Родная мова шмат не патрабуе. Але калі ўжо назваў яе роднай, калі лічыш яе такой для сябе — павінен жа быць перад ёй хоць нейкі абавязак. Ці хоць часам пра яе думаць. Калі хоць палова з тых сямідзесяці чатырох працэнтаў, якія падчас апошняга перапісу назвалі роднай мовай беларускую, падумае аб яе лёсе — значыць, не ўсё яшчэ страчана. Хоць адзін дзень. Калі будзе яе афіцыйнае міжнароднае свята.

     Калі ты чуеш яе — ці то сучасную літаратурную, ці змешаную "трасянку", або мясцовую дыялектную — ведай, што гэта ўсё яна — наша беларуская мова. Не адварочвайся, а прымі яе, бо яе месца ў тваёй краіне. Нашы бацькі, дзяды і прадзеды нямала зрабілі, каб беларуская мова была прызнаная як роўная сярод іншых моў свету.

      Дык не дай  загінуць ёй, жывой і непаўторнай, “з легендаў і казак” сатканай, “вобразнай, вольнай, пявучай”,  цудоўнай роднай мове.

21 лютага ў свеце адзначаецца Міжнародны дзень роднай мовы.

Ён быў абвешчаны UNESCO 17 лістапада 1999 года.

История праздника

17 ноября 1999 года Генеральная конференция ЮНЕСКО объявила 21 февраля Международным днем родного языка. Первые торжества прошли в 2000 году. Генеральная Ассамблея ООН поддержала инициативу о провозглашении праздника в 2002 году в Резолюции № Α/RES/56/262. Она призвала страны-члены содействовать сохранению и защите языков народов мира.

Дата праздника приурочена памяти о трагедии, которая произошла в Бангладеше 21 февраля 1952 года. Пакистанская полиция расстреляла участников акции, которые выступали за признание бенгальского языка государственным.

 

Традиции праздника

В этот день устраиваются просветительские лекции, конференции, семинары. Проходят акции по защите государственного языка. В штаб-квартире ЮНЕСКО в Париже и в ее филиалах устраиваются выставки и презентации, которые посвящаются языкам, организуются праздничные концерты. В образовательных учреждениях проходят тематические занятия. Проводятся конкурсы среди знатоков родного языка. В средствах массовой информации публикуются статьи о действующих и исчезающих языках.

 

Интересные факты

Каждый официальный язык ООН имеет свой праздник. 6 июня отмечается День русского языка, 23 апреля – английского, 12 октября – испанского, 20 марта – французского, 18 декабря – арабского и 20 апреля – китайского. 26 сентября празднуется Европейский день языков, 18 августа – День общего языка.

54% ресурсов Интернета – на английском языке, 6% – на русском.

На Земле существует 7 тысяч языков. Одна из причин их исчезновения – неравномерное распределение по количеству носителей. Язык вымирает, если на нем разговаривает менее 100 тысяч человек.

В 2009 году ЮНЕСКО признала 136 языков на территории России под угрозой исчезновения.

Генеральная Ассамблея ООН провозгласила 2008 год Международным годом языков.

 Пиджин – упрощенная, не родная речь, средство коммуникации между несколькими этническими группами.

Исследователи утверждают, что примитивный протоязык появился 2,3 миллиона лет назад у Homo habilis – высокоразвитых австралопитеков.

История лингвистики началась в V веке до н. э.

свернуть
Меню раздела